Zwolnienie PIT dla marynarzy

Podczas piątkowego posiedzenia (9 sierpnia) Sejm przyjął ustawę wprowadzającą od 2020 r. zwolnienie z podatku dochodowego marynarzy pływających na statkach pod banderami państw UE i EOG.

W obecnie obowiązujących przepisach (art. 21 ust. 1 pkt 23c) wolne od podatku są dochody marynarzy, którzy są obywatelami państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub państwa należącego do Europejskiego Obszaru Gospodarczego, uzyskane z tytułu pracy na statkach morskich o polskiej przynależności używanych do przewozu ładunku lub pasażerów w żegludze międzynarodowej, w rozumieniu ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym, wykonywanej łącznie przez okres przekraczający 183 dni w roku podatkowym, z wyjątkiem marynarzy zatrudnionych na:

1. a) holownikach, na których mniej niż 50% czasu pracy faktycznie wykonywanej przez holownik w ciągu roku stanowił przewóz ładunku lub pasażerów drogą morską,
2. b) pogłębiarkach, na których mniej niż 50% czasu pracy faktycznie wykonywanej przez pogłębiarkę w ciągu roku stanowił przewóz wydobytego materiału drogą morską;

Zwolnienie obejmuje więc marynarzy pracujących na polskich statkach wykonujących rejsy w transporcie międzynarodowym. W praktyce zwolnienie jest niemal zupełnie martwe, bo wg danych GUS statków pływających w transporcie międzynarodowym pod polską banderą jest raptem sześć.

Przyjęta ustawa rozszerza zwolnienie na statki pływające pod banderami wszystkich państw Unii Europejskiej i Europejskiego Obszaru Gospodarczego (m. in. Norwegii).

Od 1 stycznia 2020 r. z podatku dochodowego zostaną zwolnieni marynarze będący obywatelami UE i EOG, którzy wykonują pracę na statkach morskich pod banderą państw UE i EOG używanych do przewozu ładunku lub pasażerów w żegludze międzynarodowej, jeżeli była ona w danym roku podatkowym wykonywana łącznie przez okres co najmniej 183 dni, z wyjątkiem pracy wykonywanej na:

• a) holownikach, na których mniej niż 50% czasu pracy faktycznie wykonywanej przez holownik w ciągu roku stanowił przewóz ładunku lub pasażerów drogą morską,
• b) pogłębiarkach, na których mniej niż 50% czasu pracy faktycznie wykonywanej przez pogłębiarkę w ciągu roku stanowił przewóz wydobytego materiału drogą morską.

Warunkiem skorzystania ze zwolnienia jest złożenie Naczelnikowi Urzędu Skarbowego w terminie do 30 kwietnia następnego roku zaświadczenia o pracy na morzu (w przypadku statków polskiej bandery) lub zaświadczenia armatora lub agencji zatrudnienia , zawierającego:

• a) imię i nazwisko marynarza, jego adres zamieszkania i numer PESEL lub w przypadku jego braku – numer dokumentu potwierdzającego tożsamość,
• b) liczbę dni przepracowanych w roku na statku, z podaniem okresów zatrudnienia, nazwy i bandery statku,
• c) kwotę przychodu marynarza z tytułu pracy u armatora,
• d) informacje dotyczące armatora, obejmujące:
• – imię i nazwisko lub nazwę,
• – adres miejsca zamieszkania albo adres siedziby,
• – numer identyfikacji podatkowej lub zagraniczny numer identyfikacyjny podatnika,
• – formę prawną

Do wymaganego okresu 183 dni pracy na morzu zalicza się okres:

1. podróży do miejsca rozpoczęcia pracy na statku, liczony wraz z dniem rozpoczęcia podróży z miejsca zamieszkania lub innego miejsca wskazanego w marynarskiej umowie o pracę do dnia rozpoczęcia pracy na statku, a w przypadku statków obsługiwanych przez kolejno wymieniające się załogi statku lub część załogi statku – jeden dzień przy każdorazowej zmianie załogi;
2. podróży z miejsca zakończenia pracy na statku, liczony wraz z dniem zakończenia pracy na statku, do dnia zakończenia podróży w miejscu zamieszkania lub innym miejscu wskazanym w marynarskiej umowie o pracę, a w przypadku statków obsługiwanych przez kolejno wymieniające się załogi statku lub część załogi statku – jeden dzień przy każdorazowej zmianie załogi;
3. repatriacji i oczekiwania na repatriację, w przypadku gdy na podstawie przepisów dotyczących kosztów ponoszenia repatriacji armator jest obowiązany do ponoszenia tych kosztów;
4. pobierania zasiłku chorobowego lub zasiłku macierzyńskiego, o których mowa w przepisach w sprawie zasiłku chorobowego lub macierzyńskiego, oraz okresy niezdolności do pracy z tytułu wypadku przy pracy lub choroby, które miały miejsce w okresie zatrudnienia na statku, określone w zaświadczeniach lekarskich;
5. szkolenia lub przeszkolenia w jednostkach edukacyjnych, prowadzących szkolenia zgodnie z wymogami Międzynarodowej konwencji o wymaganiach w zakresie wyszkolenia marynarzy, wydawania im świadectw oraz pełnienia wacht,;
6. innego szkolenia lub przeszkolenia, na które marynarz został skierowany przez armatora, a obowiązek odbycia tego szkolenia lub przeszkolenia wynika z odrębnych przepisów;
7. urlopu wypoczynkowego lub okolicznościowego, jeżeli marynarska umowa o pracę przewiduje jego uzyskanie;
8. wolnego od pracy pobytu na lądzie, udzielonego na podstawie przepisów dotyczących czasu pracy marynarzy, bezpośrednio po czasie pracy na statku obsługiwanym przez kolejno wymieniające się załogi statku lub część załogi statku.

Wskazane okresy powinny zostać wykazane w zaświadczeniu od pracodawcy.