Od 1 stycznia 2013 r. obowiązuje przepis, który nakazuje podatnikom korygowanie kosztów jeżeli nie zapłacą w terminie należności swojemu kontrahentowi. Wprowadzenie tej zmiany tłumaczono chęcią większego zabezpieczenia przedsiębiorców przed nieuczciwymi kontrahentami, którzy nie płacą w terminie faktur. W praktyce, jak to z większością zmian podatkowych bywa, jedynym beneficjentem tych zmian okazuje się budżet państwa. Wierzyciel nic bowiem na tej zmianie nie zyskuje, dłużnik spóźniający się z zapłatą naraża się wprawdzie na koszty podatkowe a budżet dostaje dwukrotnie podatek od jednej faktury.
Nabywca zalicza wydatek do kosztów uzyskania przychodu z dniem wystawienia faktury. Koszt ten będzie musiał zostać skorygowany jeżeli podatnik w ciągu 30 dni od upływu terminu faktury nie ureguluje zobowiązania (lub w ciągu 90 dni od dnia wystawienia faktury jeżeli termin płatności wynosił więcej niż 60 dni). Jeżeli więc w tym terminie należność nie zostanie uregulowana to podatnik musi w miesiącu, w którym upłynęło wskazane 30 dni od terminu płatności (lub 90 dni od daty faktury) pomniejszyć koszty uzyskania przychodu o wartość, którą ujął pierwotnie w kosztach. W miesiącu, w którym podatnik ureguluje w końcu zaległa fakturę będzie mógł ponownie zaliczyć ten wydatek do kosztów.
Jeżeli w miesiącu, w którym należy dokonać takiej korekty podatnik nie poniósł kosztów uzyskania przychodów lub poniesione koszty są niższe od kwoty zmniejszenia, wówczas ma obowiązek zwiększyć przychody o kwotę, o którą nie zostały zmniejszone koszty uzyskania przychodów.
Przykład
Przedsiębiorca otrzymał fakturę z tytułu nabycia towarów handlowych wystawioną w dniu 1 lutego 2013 r. na kwotę 5000 zł netto. Faktura ta została zaliczona do kosztów w miesiącu lutym. Termin zapłaty wynosi 21 dni, czyli faktura powinna być zapłacona do 22 lutego. Przedsiębiorca nie uregulował tej należności w ciągu 30 dni po upływie wskazanego terminu płatności – 30 dni mija 24 marca. Oznacza to, że w marcu podatnik ma obowiązek pomniejszyć koszty o kwotę wynikającą z niezapłaconej faktury. Koszty poniesione w marcu przez przedsiębiorcę wyniosły jedynie 2000 zł. Oznacza to, że w rozliczeniu marca przedsiębiorca pomniejszy kwotę o te 2 000 zł i dodatkowo zaliczy do przychodów kwotę 3000 zł. W miesiącu, w którym podatnik faktycznie ureguluje tę zaległość zaliczy ją ponownie do kosztów podatkowych.
Przepis wprowadzono po to by chronić podatników, którzy mimo że nie otrzymali zapłaty od kontrahenta muszą faktycznie zapłacić podatek od kwot, których nie otrzymali. Trudno jednak nie odnieść wrażenia, że przepis chroni jedynie interesy fiskusa. Sprzedawca bowiem nadal ma obowiązek wykazywania przychodu (mimo, że go nie otrzymał), kupujący natomiast pomniejsza swoje koszty – czyli płaci podatek od niezapłaconej faktury. W efekcie fiskus otrzymuje dwukrotnie podatek od niezapłaconej faktury.
Takie same regulacje dotyczą zakupu środka trwałego (bądź też części takiego środka). Jeżeli termin 30 dni od terminu zapłaty (lub 90 dni w przypadku gdy termin ten jest dłuższy od 60 dni) upływa nie później niż w miesiącu następującym po miesiącu wprowadzenia ich do ewidencji, do kosztów uzyskania przychodów zalicza się odpisy amortyzacyjne jedynie od tej części wartości środka trwałego, która została zapłacona (najpóźniej do 30 lub 60 dni od terminu płatności). Jeżeli zobowiązanie zostanie uregulowane w terminie późniejszym, podatnik w miesiącu uregulowania tego zobowiązania zwiększa koszty uzyskania przychodów o kwotę odpisów amortyzacyjnych, które nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów na podstawie zdania pierwszego.
Przykład
Podatnik kupił dnia 20 stycznia 2013 r. środek trwały o wartości 60 000 zł (amortyzowany stawką 20 %). W fakturze wyznaczono 14 dniowy termin płatności.
Podatnik wpisuje środek trwały do ewidencji 20 stycznia i od 1 lutego dokonuje odpisów amortyzacyjnych – miesięczny odpis wynosi więc 1 000 zł. 30 dni od terminu płatności faktury mija 5 marca – a więc w miesiącu następującym po miesiącu następującym po miesiącu wprowadzenia środka trwałego do ewidencji. Jeżeli faktura do 5 marca nie została uregulowana to podatnik nie ma prawa do zaliczenia do kosztów odpisu amortyzacyjnego za luty (i następne miesiące jeżeli w dalszym ciągu zapłata nie zostanie uregulowana). W miesiącu, w którym zapłata zostanie uregulowana podatnik zaliczy do kosztów odpisy, które nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.
Dodaj komentarz