Amortyzacja samochodów osobowych o wartości powyżej 20 tys. euro

Fiskus podejrzliwie traktuje przedsiębiorców, którzy wykorzystują w swojej działalności samochody osobowe. Przepisy podatkowe niejako zakładają, że przedsiębiorca korzysta z takiego samochodu nie tylko na potrzeby firmy ale również w celach prywatnych, stąd mamy szereg ograniczeń w możliwości zaliczania wydatków do kosztów czy w odliczaniu podatku VAT. Można też dojść do wniosku, że szczególnie „podejrzani” są przedsiębiorcy kupujący samochody o wartości powyżej 20 tys. euro. Podatnicy wykorzystujący takie samochody jako środek trwały nie mogą zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych w części dotyczącej „nadwyżki” ponad wartość 20 tys. euro. Jest jednak sposób by koszt zakupu takiego auta w całości móc uwzględnić w kosztach, szczególnie jeżeli przedsiębiorca planuje nieodległą sprzedaż takiego samochodu.

O tym w dzisiejszym artykule.

W przypadku samochodów osobowych będących środkami trwałymi przepisy wprowadzają specyficzne ograniczenie związane z zaliczaniem do kosztów dokonywanych odpisów amortyzacyjnych, określone w art. 23 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.jedn.: Dz. U. 2012 r. poz. 361; dalej jako – u.p.d.o.f.).

Zgodnie z tym przepisem, do kosztów uzyskania przychodów nie zalicza odpisów z tytułu zużycia samochodu osobowego, dokonywanych według zasad określonych w art. 22a-22o, w części ustalonej od wartości samochodu przewyższającej równowartość 20 000 euro przeliczonej na złote według kursu średniego euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia przekazania samochodu do używania.

Oznacza to, że podatnik przed rozpoczęciem dokonywania odpisów amortyzacyjnych od samochodu osobowego powinien najpierw zweryfikować, czy wartość tego samochodu nie przekracza równowartości kwoty 20.000 euro. Jeśli przekracza to powinien dokonać obliczenia, jaka część odpisu amortyzacyjnego nie będzie stanowiła kosztu podatkowego. Zwrócić jednak należy uwagę, iż dla określenia okresu amortyzacji liczy się pełna wielkość odpisu amortyzacyjnego a nie tylko ta jej część, która stanowić będzie koszt podatkowy.

Przykład

W dniu przyjęcia samochodu do używania równowartość 20.000 euro wynosiła 80 000 zł, zaś samochód osobowy miał wartość początkową 200.000 zł.

Roczna wielkość odpisu amortyzacyjnego przy zastosowaniu 20% stawki amortyzacyjnej wynosiłaby więc 40.000 zł. Jednakże kosztem podatkowym w ciągu roku będzie jedynie kwota 16 000 zł (20% × 80 000 zł). Kosztu uzyskania przychodu nie będzie więc stanowiła kwota 24 000 zł.

A może wobec tego przyjąć stawkę 0%?

Załóżmy, że podatnik ten nowo kupiony samochód za 200 000 zł zamierza po 3 latach sprzedać. Przewiduje, że uzyska wówczas cenę ok. 80 000 zł. W przypadku dokonywania odpisów amortyzacyjnych tak jak wskazano powyżej podatnik zamortyzuje 60% samochodu ale w kosztach będzie to kwota 48 000 zł. W przypadku sprzedaży przychodem jest cena sprzedaży, czyli 80 000 zł, natomiast kosztem będzie niezamortyzowana część wartości początkowej środka trwałego, czyli 40% z 200 000 zł – 80 000 zł, czyli łączny koszt na dzień sprzedaży wyniesie 128 000 zł.

Gdyby podatnik obniżył od początku stawkę amortyzacji do 0 % (zgodnie z art. 22i ust. 5 podatnicy mogą obniżać podane w Wykazie stawek amortyzacyjnych stawki dla poszczególnych środków trwałych. Zmiany stawki dokonuje się począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji, albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego.) wówczas po trzech latach, gdy podatnik sprzeda ten samochód kosztem z tytułu sprzedaży byłaby niezamortyzowana część wartości początkowej pojazdu czyli całe 200 000 zł.

Tak więc podatnicy nabywający jako środek trwały samochody osobowe o wartości przekraczającej równowartość 20 tys. euro i zamierzający je sprzedać w niedalekiej perspektywie czasu powinni przeanalizować czy nie okaże się dla nich korzystniejsze podjęcie decyzji o obniżeniu stawki amortyzacji do 0%, czyli faktycznie o nieamortyzowaniu tego samochodu.

„Jak już wskazano, przepis art. 22i nie określa warunków, których spełnienie uprawnia podatnika do obniżenia stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych. Nie określa również maksymalnej wysokości obniżenia stawek amortyzacyjnych. Decyzja w tym zakresie należy do podatnika. Zatem Wnioskodawca może dowolnie obniżyć stawkę amortyzacyjną dla wskazanego we wniosku środka trwałego.” Interpretacja indywidualna Ministra Finansów – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 30 czerwca 2011 r. sygn. IBPBI/1/415-418/11/ZK

Ograniczenie w zaliczeniu do kosztów podatkowych dotyczy tylko odpisów amortyzacyjnych. Koszty eksploatacyjne (np. paliwa, opłaty za parkowanie, wymiany opon) związane z użytkowaniem samochodów o wartości powyżej 20.000 euro będą stanowiły koszt podatkowy bez żadnych ograniczeń. Wyjątkiem jest tutaj koszt ubezpieczenia samochodu – taki wydatek dotyczący w proporcji kwoty powyżej 20 000 euro nie będzie stanowił kosztu uzyskania przychodu.