Wynajem jest również własnym celem mieszkaniowym

Kilka dni temu otrzymałem uzasadnienie wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 22 października 2014 r. sygn. III SA/Wa 1028/14, w którym Sąd potwierdził, że przeznaczenie środków uzyskanych ze sprzedaży mieszkania przed upływem pięciu lat na zakup innych mieszkań, które następnie będą wynajmowane pozwala podatnikowi na skorzystanie z tzw. „ulgi mieszkaniowej”.

Tym samym Sąd zgodził się ze stanowiskiem, które w imieniu Klienta wyraziłem w skardze na niekorzystną interpretację Ministerstwa Finansów.

W zeszłym roku dla jednego ze swoich klientów uzyskałem interpretację podatkową, zgodnie z którą przeznaczenie środków ze sprzedaży mieszkania na zakup dwóch innych mieszkań spełnia warunki uznania tego wydatku za „własne cele mieszkaniowe”, które dają prawo do ulgi.

Przypadek kolejnego klienta był trochę bardziej skomplikowany. Otóż sprzedał on mieszkanie odziedziczone po babci i za uzyskane środki zamierzał kupić dwa mieszkania (posiłkując się dodatkowo kredytem mieszkaniowym). Klient planuje, że w mieszkaniach tych w przyszłości zamieszkają jego synowie. Do czasu nim to nastąpi mieszkania będą wynajmowane (po to by ograniczyć koszty związane z ich utrzymaniem, a także by częściowo z tych środków spłacać kredyt).

W imieniu klienta wystąpiłem z wnioskiem o interpretację indywidualną. Organ podatkowy zgodził się wprawdzie z tym, że zakup dwóch mieszkań nie musi pozbawiać podatnika prawa do ulgi ale fakt, że mieszkania będą wynajmowane oznacza, zdaniem organu, że wydatek ten nie spełnia warunku przeznaczenia przychodu na „własne cele mieszkaniowe”.

Nie zgadzając się z taką interpretacją złożyłem z imieniu klienta skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego.

W wyroku z dnia 22 października 2014 r., sygn. III SA/Wa 1028/14 Sąd w całości podzielił stanowisko Skarżącego.

W zaskarżonej interpretacji Minister Finansów stał na stanowisku, że literalne brzmienie art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie pozwala na uznanie, że przychód uzyskany ze sprzedaży mieszkania, przeznaczony następnie na nabycie lokali mieszkalnych, które będą wynajmowane nie korzysta ze zwolnienia z podatku.

Sąd nie zgodził się z tym stanowiskiem, uzasadniając, że ze wskazanego przepisu wynika wniosek przeciwny: dla uzyskania wystarczające jest samo nabycie określonych rzeczy, bez względu na sposób ich wykorzystania po nabyciu. W art. 21 ust. 25 ustawy zawarta jest w istocie ustawowa definicja pojęcia „własne cele mieszkaniowe”, użytego w art. 21 ust. 1 pkt 131, i na podstawie tak skonstruowanej definicji należy przyjąć, iż własne cele mieszkaniowe realizuje ten, kto – verba legis – ponosi wydatki m. in. na nabycie budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu.

W wyroku zwrócono uwagę na to, że Skarżący nabędzie dwa lokale za środki pochodzące ze zbycia odziedziczonego udziału w mieszkaniu należącym do jego zmarłej babki. Dla zaistnienia prawa do zwolnienia ustawa niczego więcej nie wymaga, zatem to czy i w jaki sposób faktycznie będzie wykorzystywane nabyte mieszkanie (w niniejszej sprawie – dwa mieszkania) nie ma żadnego znaczenia prawnego.

Tym samym wykładnia literalna omawianych przepisów każe uznać stanowisko Skarżącego za prawidłowe. Sąd uzasadnił, że również wykładnia systemowa wewnętrzna, a także zasada racjonalności Ustawodawcy potwierdza prawidłowość tego stanowiska.

Orzeczenie WSA w Warszawie kwestionuje dość powszechne stanowisko organów podatkowych, które odmawiają prawa do ulgi podatnikom, którzy przeznaczyli środki ze sprzedaży mieszkania na nabycie lokalu, który został przeznaczony na wynajem.

Tym samym wyrok ten może stać się skuteczną podstawą do prowadzenia sporów z fiskusem a także do występowania z wnioskami o stwierdzenie nadpłaty przez podatników, którzy w związku z niekorzystnym stanowiskiem organu podatkowego dokonali zapłaty podatku.